Επιληψία
Επιληψία είναι μια διαταραχή της μετάδοσης των ηλεκτρικών σημάτων εντός του εγκεφάλου. Συνήθως αυτό εκδηλώνεται με επεισόδια ανεξέλεγκτων κινήσεων (σπασμοί) και απώλεια συνείδησης. Οι άνθρωποι με επιληψία μπορεί επίσης απλά να κοιτάζουν στο κενό για λίγα δευτερόλεπτα (αφαιρέσεις).
Η επιληψία είναι πιο συχνή κατά την παιδική ηλικία και μετά την ηλικία των 65 ετών, αλλά μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Η θεραπεία ενδέχεται να εξαφανίσει τις επιληπτικές κρίσεις, ή τουλάχιστον να μειώσει τη συχνότητα και την ένταση τους.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Η συμπτωματολογία κάθε τύπου επιληψίας εξαρτάται από την εντόπιση της νευρικής εκφόρτισης και από το βαθμό εξάπλωσης της ηλεκτρικής δραστηριότητας σε άλλους εγκεφαλικούς νευρώνες.
Μερική ή Εστιακή
1. Απλή: η ηλεκτρική διαταραχή δεν εξαπλώνεται, ο ασθενής δεν παρουσιάζει απώλεια συνείδησης, παρατηρείται σε οποιαδήποτε ηλικία.
2. Σύνθετη: ο ασθενής εμφανίζει σύνθετες ψευδαισθήσεις, νοητικές διαταραχές, απώλεια συνείδησης, κινητική δυσλειτουργία, παρατηρείται σε οποιαδήποτε ηλικία.
Γενικευμένη
1. Τονικοκλονική (grand mal): η πιο συχνή και δραματική που συνοδεύεται από απώλεια συνείδησης, τονικές και κλονικές φάσεις. Μετά τον παροξυσμό ακολουθεί περίοδος σύγχυσης και εξάντλησης.
2. Αφαίρεση (petit mal): σύντομη, απότομη και αυτοπεριοριζόμενη απώλεια συνείδησης, εμφανίζεται σε ηλικίες 3-5 ετών μέχρι την εφηβεία.
3. Μυοκλονική: σύντομα επεισόδια σύσπασης των μυών ως αποτέλεσμα νευρολογικής βλάβης. Είναι σπάνια.
4. Πυρετικοί σπασμοί: σε ηλικίες 3-5 μηνών, μικρά παιδιά εμφανίζουν σπασμούς σε ασθένειες που συνοδεύονται από υψηλό πυρετό, εντελώς καλοήθεις.
5. Επιληπτική κατάσταση (status epilepticus): οι παροξυσμοί επανέρχονται κατά σύντομα χρονικά διαστήματα.
Πού οφείλεται;
Πολλά είδη επιληψίας τείνουν να εμφανίζονται σε οικογένειες και γι’ αυτό το λόγο θεωρείται ότι έχουν κληρονομική προέλευση.
Σε πολλές περιπτώσεις, η έναρξη της επιληψίας μπορεί να εντοπιστεί μετά από ένα ατύχημα, κατά τη διάρκεια υψηλού πυρετού ή μιας ασθένειας που έχει σχέση με τον εγκέφαλο (όπως ένα εγκεφαλικό επεισόδιο) ή στερεί στον εγκέφαλο το οξυγόνο. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η επιληψία μπορεί να προκαλείται από έναν όγκο στον εγκέφαλο. Ωστόσο, η επιληψία δεν έχει καμία γνωστή αιτία στο ήμισυ των ατόμων που εμφανίζεται.
Πως γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση γίνεται με το ιστορικό των κρίσεων και την κλινική εξέταση από το νευρολόγο ενώ για να τεκμηριωθεί γίνονται διάφορες ειδικές εξετάσεις όπως το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα η αξονική και η μαγνητική τομογραφία ή η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET).
Παράγοντες κινδύνου
Οι κυριότεροι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη επιληψίας είναι:
• Το κληρονομικό ιστορικό
• Τραυματισμοί στο κεφάλι
• Εγκεφαλικό επεισόδιο
• Λοιμώξεις του εγκεφάλου, όπως η μηνιγγίτιδα
• Υψηλός πυρετός ειδικά στην παιδική ηλικία
Πως θεραπεύεται;
Η θεραπεία της επιληψίας είναι η αποφυγή των κρίσεων με ειδικά φάρμακα όπως είναι η φαινυτοΐνη που είναι το φάρμακο εκλογής για την έναρξη της θεραπείας, ιδιαίτερα σε ενηλίκους η καρβαμαζεπίνη, η φαινοβαρβιτάλη , το βαλπροϊκό οξύ και η αιθουσοξιμίδη. Η διαζεπάμη είναι το φάρμακο εκλογής στην επιληπτική κρίση.
Όλα τα αντιεπιληπτικά φάρμακα έχουν ανεπιθύμητες ενέργειες από ήπιες όπως κόπωση, ζάλη και αύξηση βάρους έως πιο σοβαρές παρενέργειες που περιλαμβάνουν κατάθλιψη, δερματικά εξανθήματα, προβλήματα λόγου και υπερβολική κόπωση. Σε ειδικές περιπτώσεις εφαρμόζονται εξειδικευμένες χειρουργικές τεχνικές.
Τι είδους επιπλοκές μπορεί να παρουσιαστούν;
Οι κυριότερες επιπλοκές των επιληπτικών κρίσεων είναι:
• Πτώση και τραυματισμός ή πνιγμός κατά τη διάρκεια των κρίσεων.
• Ατυχήματα κατά τη διάρκεια των κρίσεων.
• Κίνδυνος για την μητέρα και βρέφος κατά την εγκυμοσύνη και τοξικότητα των αντιεπιληπτικών φάρμακων για το έμβρυο.